sadakatsizliği bir örneğinin verildiği dizidir

basit. yiğit hırsızlık yapmış olmaz.

bazen bir yerlere bakarken raskolnikov'u gördüğünü düşünür insan. ya da bilhassa kendisi olur. vicdanı ezer ezer ve bir suçun içerisindeki şaşkın yüz ifadesi haline gelir. biri suçluysa bunu anlamayadabilir. eylem herhangi bir açıdan anlaşılabilir ve doğru bir hareketse bakış açısına göre suç değildir zaten. hem bizim kurup hızlıca kaldıracağımız nuremberg mahkemelerimiz de yok.

yiğit suçlu değil. bunu biliyoruz. bunu bilmemiz için o gece orada birer röntgenci gibi olmamıza da gerek yok. bu bilinç bize senaristin veya yönetmenin anlattığı bir şey değil. o uyuz ve inatçı çocuğun gölzerinde o suçu görmedik. "peki ya samim bizim kadar göremedin mi gözlerinde suçsuzluğu ve o raskolnikov'a ait olmayan bakışları?" samim beni yanılttın diyecektim---- ki burada kırılır anlam bu istisnai durum için ve samim zengin (kartondan) fütursuzluğun kapısına dayanır. sakallis sol yumruğunu sıkar. bir rus romanındaki haklı kahramandır artık samim. acaba andrey bolkonski haklı mı?

[meliha'nın en buhran halde dahi samim'e yaptığı işveyi kenara not ettik. güzeldi]

güzel kızın her zamanki gibi yine yakışıklı erkeğe yar olacağını gösteren dizidir. sorarım halim'in günahı nedir diye. madem beğenmiyordun neden baştan atmadın şu nişanı be seyhan? sonuçta her şey reyting uğruna. fazla sorgulamamak lazım.